Narsist bir kişilik için duyulabilecek en zor cümlelerin başında “hatalısın, hata yaptın” gelir. Narsist hata yaparsa bunun acısı tüm çevresinden çıkabilir.
Gerçek bir narsist kişilik (herkes biraz narsisttir!) bir işe kalkışıyorsa bu işin en doğru iş olduğundan emindir. Yapmaya kalkıştığı iş yapısı itibariyle zor bir iş olsa da kendi yetenekleri ve “süper” becerileri bu işin üstesinden gelmek için zaten yeterlidir.
Narsist’in kalkıştığı iş, evlilik de olabilir yeni bir şirket kurmak da olabilir. Hatta yeni bir ev almak, evini taşımak, çocuk yapmaya karar vermek de hayatındaki önemli noktalar olabilir.
Belirlediği işe başlama ânı ise ya bulunabilecek en mükemmel zamandır ya da “süper” yetenekleri, becerileri ve öngörüleri zamanlamadan kaynaklanabilecek tüm sorunları aşmak için yeterli olacaktır.
Narsist açısından bu işle ilgili gerekli tüm detaylar değerlendirilmiş, her riskin üstesinden gelecek hazırlıkları duygu, ruh ve maddi dünyasında hazırlanmıştır.
Peki tüm bu özgüvene ve hazırlıklara rağmen Narsist hata yaparsa?
Bu durumda iki farklı yaklaşım ortaya çıkacaktır.
– Birincisi sonuçları fazla yıkıcı olmayacak ve geçici süreli etkileyecek düşünce; Böyle bir işe kalkışmak başlı başına önemliydi, sonu istediğim gibi olmasa da bunu yapmış olmam önemliydi. Benden başkası da bu bu şartlarda bu işe kalkışamazdı zaten…
– İkincisi sonuçları hem narsistin kendisini hem de (muhtemelen daha da yoğun şekilde) çevresini etkileyecek düşünce; Her ayrıntıyı düşündüğüm, hiç bir şeyi gözden kaçırmadığım halde bu olumsuz sonucu elde etmiş olamam. “Belki” benim de hatalarım olabilir ama bu sonucu asıl nedeni “bana yeterli desteği vermeyen”, “bana engel olan”, “benden yana tavır koymayan”, “benimle hareket etmeyen” vb. onlardan kaynaklıdır.
Siz kendinizi burada hangi rolde gördünüz? Narsist mi yoksa narsist’le yaşamak zorunda olan mı? Yorumunuzu paylaşın ve aynı durumda kalan yüzlerce insan için örnek oluşturun.
